Εδώ και 7 χρόνια δουλεύω ως ελεύθερος επαγγελματίας, διατηρώντας τεχνικό γραφείο υπηρεσιών Μηχανικού. Η μέρα μου ξεκινάει νωρίς το πρωί: αρχικά θα πάω σε όλες τις υπηρεσίες (πολεοδομίες, δήμους, περιφέρειες, υγειονομικό κλπ) προκειμένου να κάνω τις απαραίτητες διαδικασίες για τις υποθέσεις που τρέχουν. Στη συνέχεια προς το μεσημέρι θα κάνω τα ραντεβού μου με τους πελάτες για να κλείσω νέες δουλειές αλλά και να τρέξω τις ήδη υπάρχουσες. Αργά το απόγευμα θα γυρίσω στο γραφείο για να συντάξω μελέτες, να ολοκληρώσω την πληρότητα φακέλων και να οργανώσω την ημέρα μου για το επόμενο πρωινό.
Μέσα σ’ όλα αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε και περίπου 100 τηλεφωνικές κλήσεις ανά ημέρα, και ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό. Ο λιγοστός χρόνος που θα μείνει θα είναι αργά το βράδυ και μερικά Σαββατοκύριακα που ηρεμούν τα πράγματα. Και δεν αναφέρω πουθενά τον απαραίτητο προσωπικό χρόνο που έχει κάθε άνθρωπος ανάγκη… Έτσι είναι η ζωή των περισσότερων ελευθέρων επαγγελματιών…
Σ’ αυτές τις λιγοστές ώρες που μένουν αποφάσισα να ασχολούμαι με την πολιτική. Πράγμα που σημαίνει ότι πολλές φορές αφήνω τη δουλειά πίσω προκειμένου να δραστηριοποιηθώ με τα κοινά του τόπου μου.
Και αυτό σε ένα περιβάλλον που οι πολίτες απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς γενικότερα.
Και αναρωτιέμαι πώς μπορώ να κερδίσω έναν άεργο? Έναν άνθρωπο που ζει με τα λεφτά του “μπαμπά” και αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική; Έναν άνθρωπο που ξυπνάει και το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι πως θα πάει σε ένα καφενείο, να σφίξει χέρια να βάλει φωτογραφίες στο fb να κερδίσει νέους ψηφοφόρους;
Είναι πραγματικά απίθανα δύσκολο. Έτσι έχουμε φτάσει να μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους, άνθρωποι άεργοι σε πολύ μεγάλο βαθμό που δεν μπορούν να καταλάβουν τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι εμείς. Για αυτό έχουμε σήμερα αυτή την μεγάλη κρίση αντιπροσώπευσης που αποστρέφει τον κόσμο από την πολιτική.
Δεν λέω φυσικά ότι δεν υπάρχουν και λαμπερά παραδείγματα ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ανθρώπων που βρίσκονται σήμερα στην πολιτική σκηνή. Αλλά καταθέτω την εμπειρία μου, πόσο πιο δύσκολο είναι να πετύχεις στην πολιτική αν δουλεύεις και πόσο πιο εύκολο αν δεν δουλεύεις.
Από την άλλη αυτός είναι ένας λόγος που με πεισμώνει πιο πολύ. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τις τύχες μας σε ανθρώπους που ανάγουν τις φιλοφρονήσεις και τις χαιρετούρες σε επάγγελμα και αποφασίζουν για το μέλλον μας.
Για αυτό συμμετέχω και προσπαθώ από το υστέρημα του χρόνου μου, όσο μπορώ, να εκπροσωπήσω όλους όσους είναι σαν εμένα. Όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες που δουλεύουν όλη ημέρα χωρίς ωράριο για να τα καταφέρουν. Άλλα και όλους τους ανθρώπους που εργάζονται σκληρά είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, πολλές φορές 10 και 12 ώρες ή αναγκάζονται να κάνουν 2 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.
Γι αυτό παρακινώ όσους διαβάζουν αυτό το άρθρο, όποτε σφίγγουν τα χέρια σε πολιτικό πρόσωπο που διεκδικεί την ψήφο τους σε ώρες που για τους κανονικούς ανθρώπους είναι ώρες εργασίας, να τον ρωτούν τι δουλειά κάνει και πώς και δεν είναι στη δουλειά του.
Γιατί γεμίσαμε τελευταία πετυχημένους επαγγελματίες πολιτευτές, με φανταχτερά βιογραφικά, που πίνουν καφέδες όλη ημέρα στα καφενεία εν ώρα εργασίας.
Ας μας πουν πως το κάνουν.
Όσο τα κόμματα που προσδιορίζονται δεξιά της Νέας Δημοκρατίας επιδίδονται σε έναν διαγωνισμό πατριδοκαπηλίας, υιοθετώντας μόνο λαϊκίστικες κορώνες χωρίς καμία ουσία, η Κυβέρνηση θα συνεχίζει να φέρνει συγκεκριμένες πολιτικές στον πυρήνα της ιδεολογίας μας.
🔗 https://www.facebook.com/share/v/15NAybbEUg/